در آخرين تست اين مقاله نيز، کماکان مدل 512MB DDR3 حدودا 25% عملکرد بهتري نسبت به مدل   1GB DDR2 داشت.

نتيجه نهايي
همانطور که  نتايج تست‌ها نشان مي‌دهد، به طور ميانگين مدل 512MB DDR3 حدودا 34% از مدل 1GB DDR2  نتايجي بهتري کسب کرده است. در واقع حجم حافظه بيشتر حتي در رزوليشن‌هاي بالا نتوانست به هيچ وجه، ضعف پهناي باند حافظه را جبران کند. از سوي ديگر اگر نتايج را به صورت موشکافانه بررسي کرده باشيد، و احيانا از طرفداران بازي‌هاي کامپيوتري باشيد، متوجه خواهيد شد که مقدار فريم در ثانيه (FPS) در اکثر تست‌ها کمتر از مقدار قابل قبول براي داشتن حداقل کيفيت مطلوب براي اجراي بازي‌هاي مورد نظر است ( اگر آستانه کيفيت مطلوب را 20FPS در نظر بگيريم ). در نتيجه، حتي براي داشتن کيفيتي مطلوب‌تر، بايد رزوليشن و جزئيات کمتري را براي اجراي قابل قبول بازي‌هاي کامپيوتري نام برده، به کار بگيريم.
 در واقع اينطور مي‌توان نتيجه‌گيري کرد که در کاربردهاي معمولي، نظير بازي‌هاي کامپيوتري، نرم‌افزار‌هاي فني مهندسي رايج و... حجم بيشتر حافظه گرافيکي Local،  نسبت به مقدار استاندارد تعيين شده توسط کمپاني سازنده پردازنده گرافيکي، در کارت‌هاي گرافيک رده متوسط و رده ضعيف، به هيچ وجه راهکار مناسبي براي افزايش کارايي نهايي نيست. از طرفي ديگر همانطور که قبلا اشاره کرديم، کمپاني‌هاي تولید کننده کارت‌هاي گرافيکي براي کنترل قيمت تمام شده مدل‌هاي ياد شده، با افزايش حجم حافظه گرافيکي، از حافظه‌هايي با سرعت کمتر استفاده مي‌کنند که در نهايت کاهش پهناي باند حافظه را به دنبال دارد. اين امر نيز همانطور که در اين تست و بررسي ديديم، نتيجه خوبي را به دنبال ندارد.
و سرانجام، در سخن پاياني مي‌توان به اين نکته اشاره کرد که در کارت‌هاي گرافيکي امروزي که پردازنده‌هاي گرافيکي نقش بسيار بيشتري نسبت به پردازنده مرکزي در اجراي جلوه‌هاي سه بعدي دارند ، حجم حافظه گرافيکي بيشتر نمي‌تواند عاملي براي برتري باشد، بلکه پهناي باند حافظه است که نقش محوري تري در اين امر دارد.

اين 2 مدل کارت گرافيک اسپارکل را شرکت محترم شرکت فاره رايانه فرد جهت تست و نگارش مقاله در اختيار لابراتوار ماهنامه رايانه خبر قرار داد که بدين طريق از اين همکاري، صميمانه قدرداني مي‌گردد.